อ่านเรื่องรอยรักแรงแค้น ตอนที่ 16 วันที่ 16 ต.ค. 58

อ่านเรื่องรอยรักแรงแค้น ตอนที่ 16 วันที่ 16 ต.ค. 58

เช้านี้...ที่บ้านเช่าของธาดา ดวงดาวทำอาหารเช้าเอง เพราะไม่เห็นปรารภเอาอาหารเช้ามาให้เหมือนทุกวัน คาดว่าเขาคงติดธุระสำคัญกระมัง

มุกรินบอกว่าเขานัดคุยกับทีมจัดงานแต่งงานและอยากเซอร์ไพรส์ตน เลยไม่ยอมให้รู้ก่อนว่างานจะเป็นอย่างไร

ดวงดาวทักว่าดูเธอไม่ตื่นเต้นกับงานแต่งงานเท่าไร มุกรินตอบด้วยน้ำเสียงปกติว่า ตนไม่ใช่เด็กๆ ผ่านอะไรๆมาขนาดนี้แล้ว แต่ก็เชื่อว่าปรารภน่าจะดีที่สุดสำหรับตน ดวงดาวถามทันทีว่า


“รู้ได้ยังไงว่าดีที่สุด ฉันยอมรับได้ว่านายปรารภเป็นคนดี แต่ไม่ใช่ว่าเห็นใครดีแล้วเราต้องรีบแต่งงานกับเขานะ”

เห็นมุกรินถอนหายใจ ดวงดาวสะกิดให้คิดว่า ตนไม่ได้บอกให้เธอกลับไปคืนดีกับคิมหันต์ แต่การที่เราเกลียดใครสักคนก็ไม่ได้หมายความว่าเราต้องแต่งงานกับอีกคนเพื่อให้คนที่เราเกลียดเสียใจ ทำอย่างนั้น ความเสียใจก็จะตกอยู่กับเรา เหมือนที่คิมหันต์ทำกับพักตรา แต่ก็เปิดทางให้คิดว่า

“คิดให้ดีก็แล้วกัน คิดเท่าที่ยังมีเวลาให้คิด ฉันอาจจะเด็กกว่าเธอก็จริง แต่ถ้าเธอยังเชื่อใจฉัน เชื่อประสบการณ์ของฉันอยู่ ขอให้รู้นะว่า การตัดสินใจอะไรง่ายๆ เร็วๆ และใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล มีโอกาสสูงที่จะเป็นการตัดสินใจที่ผิด”

ooooooo

ที่บ้านพักชายป่า...คิมหันต์ให้เวลาแก่พักตราทั้งหมดดูแลเธออย่างใกล้ชิด จนวันนี้เธอกลับมาหัวเราะร่าเริงได้อีกครั้ง...

ฝ่ายมุกรินกำลังมีกิจกรรมที่ต้องทำตามที่ปรารภจัดเตรียมงานแต่งงาน เมื่อดวงดาวเห็นรูปที่ปรารภคุกเข่าต่อหน้ามุกริน เธอถามว่าคุกเข่าขอความรักหรือ มุกรินบอกว่าคุกเข่าขอแต่งงาน เพราะการแต่งงานครั้งนี้ ตนเป็นคนตัดสินใจเอง เขารู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง จึงอยากทำย้อนหลังให้ถูกต้อง อย่างรูปที่เธอเห็นนี่แหละ ดวงดาวดูรูปแล้วอุทานทึ่งว่า

“โอ้โอ...จอมสร้างภาพอีกคนแล้ว...ฉันไม่ได้ว่าเขาไม่ดีหรอกนะ มันเป็นอาชีพของเขานี่ แต่ก็ขอให้ภาพที่เขาสร้างขึ้นครั้งนี้ จะทำให้เธอมีความสุขจริงๆ สมกับที่เธอเอาชีวิตลงไปเสี่ยงด้วย”

“เธอไม่เห็นด้วยที่ฉันแต่งงานใช่ไหม”

“ฉันไม่อยากให้ความเห็นของฉันไปกระทบการตัดสินใจของเธอ...แต่ถ้าเธอถาม คำตอบก็คือ ใช่”

ดวงดาวเข้าไปนั่งข้างๆมุกรินพูดต่อเมื่อเห็นเธอฟังแล้วอึ้งๆว่า

“โลกนี้ไม่ได้มีผู้ชายแค่สองคนนะ...ไม่คิมหันต์ก็ปรารภ แค่นั้นเหรอ...ไม่ใช่...หรือถ้าโลกนี้จะไม่มีผู้ชายเลยสักคน เธอจะตายไหม... ก็ไม่...แต่ถ้าในระหว่าง

ชีวิตของเรา เราต้องไม่ทำอะไรที่มันไม่ใช่ความต้องการจากหัวใจของเราจริงๆ ฉันว่า...นั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของความทุกข์”

ดวงดาวเห็นมุกรินนิ่ง และคิด เธอย้ำ

“รีบๆลืมคิมหันต์ให้สนิทใจก่อนเถอะ แล้วค่อยฟูมฟักรักครั้งใหม่ให้แข็งแรงขึ้น ฉันว่าตาปรารภยินดีรอ”

“ฉันมีเวลาอีกเดือนนึง ก่อนงานแต่งงาน”

“เธอว่าพอไหมล่ะ?” เป็นคำถามที่ทำให้มุกรินนิ่งไป ถอนใจก่อนบอกว่า

“ถ้าฉันปฏิเสธพี่รภตอนนี้ เขาคงเสียหน้าแย่”

“เสียหน้า กับเสียใจ อันไหนหนักกว่ากัน?” ดวงดาวสะกิดให้ชั่งใจ

ooooooo

ฝ่ายชุมสายที่ติดตามข่าวในสังคมตลอดเวลา โทร.หาคิมหันต์ที่ตัดขาดจากโลกภายนอกอยู่กับพักตราที่บ้านพักชายป่าถามว่าคุยได้ไหม คิมหันต์บอกได้ แต่ตนไม่มีธุระอะไรให้เขาทำอีกแล้ว

ชุมสายเล่าบางเรื่องให้ฟัง บอกว่าฟังเล่นๆ เผื่อเขาจะได้วัดใจตัวเองดูว่าตัดสินใจถูกต้องแล้วหรือเปล่า

ชุมสายเล่าเรื่องราวในโลกออนไลน์ให้ฟังว่า ปรารภโพสต์รูปสวยๆหลายรูป มีคนกดไลค์กันเยอะเลย มันเป็นรูปเจ้าบ่าวเจ้าสาวสุดแสนโรแมนติก คิมหันต์นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง จึงถามว่าแต่งงานกันแล้วหรือ ชุมสายบอกว่ายัง แค่ลองชุด แต่งานแต่งคงประมาณเดือนหน้า

“แกบอกฉันทำไม เขาให้แกมาหยามฉันเหรอ”

“เปล่า...แต่เพราะแกเป็นเพื่อนฉัน...ฉันรู้ว่าแกยังมีอะไรค้างคาใจอยู่อีกเยอะ โอกาสสุดท้ายของแกเหลืออีกไม่มากแล้วนะเพื่อน แต่ถ้าแกทำใจได้แล้ว ปล่อยวางไปแล้ว ฉันก็ดีใจด้วย แต่ถ้าแกอยากจะชำระล้างสิ่งที่ติดค้างนั้นออกให้หมด หรืออยากจะวัดดวงอีกสักครั้งก็บอกมา มีอะไรที่ฉันช่วยได้ ฉันยินดีเหมือนที่ผ่านมาเสมอ”

คิมหันต์ขอบใจ แต่พอตัดสายจากชุมสาย พยาบาลพิเศษก็มาบอกเขาว่า “ท่านเชิญทานข้าวค่ะ”

แต่พอเขาไปนั่งที่โต๊ะอาหาร อรรถถามอย่างรู้การเคลื่อนไหวของเขาทุกอิริยาบถว่ามีธุระสำคัญอะไรที่ยังทำไม่เสร็จหรือเปล่า เห็นเดินคุยโทรศัพท์หน้าตาเคร่งเครียด คิมหันต์ถามว่า “ท่านยังจับตาดูผมอยู่ตลอดเวลา?”

“เพราะเธอเลือกอย่างนั้น” อรรถพูดอย่างเป็นต่อ ย้ำว่าที่จริงตนตัดเขาออกจากวงจรชีวิตไปแล้ว แต่เขาเป็นคนเสนอตัวเข้ามาช่วยบำบัดพักตราเอง ย้ำว่า “ก็เท่ากับว่าเธอเสนอตัวมาเป็นลูกชายฉันเหมือนเดิม แล้วจะให้ฉันมีท่าทีที่ต่างไปจากเดิมได้ยังไง”

อรรถบอกว่าอาการของพักตราดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ตนปรึกษาหมอ หมอบอกว่าถ้าคงสภาพนี้ไว้จะเป็นผลดีต่อการบำบัดฟื้นฟูมากทีเดียว แต่ในทางกลับกัน ถ้าบรรยากาศดีๆเหล่านี้ เกิดเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน การตีกลับทางอารมณ์ก็เกิดขึ้นและอาจจะรุนแรงมากกว่าเดิม

“ท่านกำลังส่งสัญญาณเตือนผม” คิมหันต์รับรู้เจตนาจากประสบการณ์ที่ผ่านมา อรรถตอบทันทีอย่างจริงจังว่า

“ใช่...ฉันทำอย่างนั้น เพื่อพักตรา” เห็นคิมหันต์ก้มหน้านิ่ง อรรถบอกว่า “เดี๋ยวพักตราจะลงมากินข้าวด้วย เธอลองสังเกตดูดีๆสิว่า พักตรากลับมาน่ารักเหมือนเดิมหรือยัง ฉันว่ามากกว่าเดิมด้วยซ้ำ” แล้วอรรถก็โน้มหน้าเข้าไปพูดใกล้ๆคิมหันต์ พูดเบาๆแต่เสียงเข้ม “อย่าทำให้เราต้องผิดหวังอีกนะ ไอ้ลูกชาย”

ครู่หนึ่งพักตราลงมาที่โต๊ะอาหาร เธอเข้าไปนั่งข้างคิมหันต์ ทักทายอย่างอ่อนหวานนิ่มนวล

“คิม...ตื่นเช้าก็ไม่ปลุกพักตร์ด้วย” เขาบอกว่าอยากให้เธอพักผ่อน พักตราเล่าด้วยสีหน้าแจ่มใสว่า พักตร์มีข่าวดีจะบอกคิม บอกพ่อด้วยค่ะ...”

“ข่าวอะไรเหรอลูก” อรรถถามประคับประคองอารมณ์เธออย่างอ่อนโยน

“พักตร์เพิ่งพูดโทรศัพท์กับหมอ”

“หมอ?...” อรรถทวนคำฉงน

“หมอสูติ ที่เคยดูแลพักตร์ไงคะ หมอบอกว่า พักตร์น่าจะแข็งแรงพอที่จะตั้งครรภ์ได้แล้ว แผลผ่าตัดก็หายดีแล้ว...คิมคะ...น่าจะถึงเวลาที่เราจะมีลูกของเราได้แล้วนะคะ... คืนนี้ เราสร้างบรรยากาศมื้อเย็นดีๆ เพื่อลูกของเรานะคะ”

คิมหันต์ได้แต่ยิ้มบางๆอย่างไม่มีทางเลือก เมื่อถูกอรรถใช้ไม้เดิมอย่างมีอำนาจและพักตราที่ต้องประคับประคองจิตใจและอารมณ์ของเธอให้ดี...

ooooooo

ที่ร้านอาหารสวย บรรยากาศดี ปรารภพามุกรินมานั่งทานอาหารเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการแต่งงานระหว่างรออาหาร ปรารภเอ่ยขอว่าก่อนแต่งงานถ้าเธอเห็นตนมีข้อเสียอะไรหรือเป็นสิ่งที่เธอไม่ชอบให้บอกได้เลย พูดเสียตั้งแต่วันนี้เพื่อวันข้างหน้าระหว่างเราจะได้ไม่มีอะไรอึดอัดในใจ ปรารภบอกว่าตนผิดหวังกับชีวิตแต่งงานสามครั้งที่ผ่านมาจนไม่อยากผิดหวังอีกแล้วและไม่อยากให้เธอผิดหวังด้วย

แต่มุกรินก็ไม่ได้พูดอะไร ปรารภเล่าแผนงานว่า

“อาทิตย์หน้าเราถ่ายรูปพรีเวดดิ้งสวยๆกันนะ ถ้าวันนึงมุกทิ้งพี่ไป พี่จะได้มีรูปสวยๆเอาไว้ปลอบใจตัวเองทีหลัง พี่สั่งทีมงานให้เขาหาโลเกชั่นที่สวยที่สุด โรแมนติกที่สุดสำหรับเรา รวมทั้งช่างภาพต้องฝีมือดีที่สุดและต้องไม่ใช่ชื่อ คิมหันต์ สุริยะศักดิ์”

ฝ่ายพักตราก็เฝ้าเอาอกเอาใจคิมหันต์ เธอวางแผนจะมีลูกกับเขาคืนนี้เพื่อลูกจะได้คลอดออกมาในเดือนเมษายน ถามว่าราศีเมษเขาชอบไหม

พอคิมหันต์ตอบรับ พักตราบอกว่าตนง่วงแล้วจะไปนอนรอเขาที่ห้อง ให้รีบตามไป

เมื่อพักตราขึ้นห้องนอนแล้ว อรรถจึงบอกคิมหันต์ว่า หมอสั่งโซลอฟให้เธอกิน กินแล้วทำให้ง่วง หมอต้องการให้เธอพักผ่อนมากๆ ให้คลายเครียด ทำให้พักตราต้องนอนเร็วอย่างนี้ทุกคืน แล้วถามหยั่งเชิงว่าเขากังวลเรื่องการเป็นพ่อคนไหม

“ไม่ครับ...แค่รู้สึกว่าตัวเองยังไม่พร้อมกับบทบาทนี้”

“เธอไม่ต้องกังวลไปหรอก เพราะมันจะไม่มีวันเกิด เรื่องนึงที่พักตรายังไม่รู้เพราะหมอมีความเห็นว่าไม่ควรบอกเธอ นั่นคือเธอจะไม่มีโอกาสท้อง” อรรถเล่าว่า

เพื่อรักษาชีวิตคนไข้ หมอจำเป็นต้องตัดมดลูกเธอออกไป พูดอย่างอดกังวลไม่ได้ว่า “ฉันนึกไม่ออกเหมือนกันว่า วันนึงที่ยายพักตร์รู้ความจริงเรื่องนี้ เธอจะเป็นยังไง”

คิมหันต์เองก็นิ่งไปอย่างไม่คาดคิด เขาพูดไม่ออก จนอรรถเป็นคนเอ่ยขึ้นอีกว่า

“ถ้านายไม่อยากอยู่ที่นี่จนถึงวันนั้น ก็บอกฉันนะ ฉันไม่มีความคิดจะเก็บกักตัวนายไว้ที่นี่อีกแล้ว” คิมหันต์บอกว่าตนอาจมีความจำเป็นต้องเข้ากรุงเทพฯ “เธอมีสิทธิ์ทำอย่างนั้นได้ แต่บอกฉันก่อนไปก็จะดี”

“ผมจะพยายามครับ” และเมื่ออรรถลุกเดินออกไป เขาก็โทร.ถึงชุมสายทันที “นอนรึยังวะเพื่อน ฉันต้องขอความช่วยเหลือจากแกอีกสักครั้งว่ะ สัญญาว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย ชุมสาย”

ooooooo

เช้านี้...ที่ห้องเสื้อในโรงแรมหรู มุกรินในชุดเจ้าสาวแสนสวยยืนให้ช่างเก็บรายละเอียดอยู่หน้ากระจกบานใหญ่

ครู่หนึ่งทีมงานถือโทรศัพท์เข้ามาบอกว่า “โทรศัพท์คุณมุกค่ะ...จากคุณดวงดาว”

ดวงดาวโทร.มาอวยพรให้เธอมีความสุขมากๆ มุกรินติงว่าแค่ลองชุดไม่ใช่งานแต่ง ดวงดาวบอกว่าถ้าจะมีความสุขก็ต้องสุขตั้งแต่วันนี้ ถามว่า “ไม่เปลี่ยนใจแน่นะ” มุกรินถามว่าถ้าตนยกเลิกงานแต่งจริงๆ เธอจะดีใจไหม

ดวงดาวบอกว่าเฉย ๆ ให้ถามปรารภดีกว่าว่ารับไหวไหม มุกรินบอกว่าเขาไม่อยู่ เดี๋ยวถ้าอารมณ์ดีจะถามให้

แต่ที่แท้ก่อนหน้านี้สามวัน ปรารภนัดคุยกับดวงดาว เขาปรารภว่า ไม่แน่ใจว่ามุกรินอยากแต่งงานกับตนจริงๆ หรือเปล่า ดวงดาวถามว่าทำไมเขาไม่ถามมุกรินเอง

“เขาไม่พูดความจริงเรื่องนี้กับผม ผมรู้สึกว่า เขาแค่ต้องการหนีจากคิมหันต์เท่านั้น” ดวงดาวบอกว่าตนก็รู้สึกเช่นนั้น “นั่นก็แปลว่า เขาไม่ได้อยากแต่งงานกับผมจริงๆ มุกหลอกผม” ดวงดาวติงว่ามุกรินไม่มีเจตนาอย่างนั้นหรอก ปรารภเชื่อว่าลึกๆแล้วมุกรินอาจจะยังลืมคิมหันต์ไม่ลง จึงอยากจะให้เวลามุกรินอีกสักนิด บอกดวงดาวว่า

“ผมจะเปิดโอกาสให้มุกได้เจอคิมหันต์สักพักนึง เพื่อให้เขาตอบตัวเองได้จริงๆว่า เขาตัดใจจากหมอนั่นได้จริงหรือไม่”

ดวงดาวถามว่าเขาคิดว่ามุกรินจะยอมไปเจอคิมหันต์อีกหรือ ปรารภบอกว่าตนสามารถทำให้เขาเจอกันได้

“นี่มันบ้าชัดๆ คุณรู้ตัวรึเปล่าว่าคุณกำลังเล่นกับอะไร คุณท้าทายอารมณ์คนแบบนี้ไม่ได้นะ โดยเฉพาะกับคนที่ทั้งรักและแค้นมาก มันอาจจะเกิดอะไรที่คุณคาดไม่ถึงก็ได้นะ”

“เขาทั้งคู่จะอยู่ในสายตาของผมตลอด ระหว่างผมกับมุกริน จะต้องไม่มีอะไรที่คาดไม่ถึงอีกเป็นอันขาด”

“งั้นฉันก็ขอเอาใจช่วยคุณ ขอให้ได้ผลลัพธ์ตามที่คุณต้องการนะคุณปรารภ แต่ถ้าเป็นฉัน...ฉันจะไม่มีวันไว้ใจนายคิมหันต์แม้แต่นิดเดียว”

นั่นคือเหตุการณ์เมื่อสามวันก่อน และตามมาด้วยเรื่องราวที่กำลังเป็นไปตามแผนของปรารภวันนี้...

ooooooo

ที่ห้องเสื้อในโรงแรมหรู ทีมงานมาบอกมุกรินในชุดเจ้าสาวแสนสวยว่ารถมารออยู่ด้านหน้าแล้ว

มุกรินถามว่าเสื้อผ้าตนล่ะ ทีมงานบอกว่าอยู่ในรถตู้แล้ว เธอถามว่ามีใครไปกับตนบ้าง ทีมงานบอกว่าช่างภาพ เธอพึมพำขำๆว่า “หวังว่าพี่รภคงจะไม่ทำอะไรเซอร์ไพรส์ฉันอีกนะ” ทีมงานบอกว่าอันนี้ไม่ทราบ

เมื่อขึ้นรถตู้แล้ว ทีมงานบอกว่าปรารภจะตามไปให้เร็วที่สุด อวยพร “ถ่ายรูปให้สนุกนะคะ”

มุกรินขึ้นนั่งที่เบาะใหญ่กลางรถ ข้างหลังสุดมีเด็กหนุ่มหน้าตาดีนั่งอยู่ เขาแนะนำตัวเองว่าเป็นผู้ช่วยช่างภาพชื่อเจมส์

“วันนี้ต้องเหนื่อยหน่อยนะครับ แต่ลูกพี่ผมฝีมือดี รับรองว่ารูปออกมาสวยแน่ๆครับ”

เวลาเดียวกันอรรถอยู่ที่บ้านพักชายป่า เขาทักพักตราที่เดินลงมาว่าตื่นเช้าจัง เธอถามหาคิม อรรถบอกว่าเขาเข้ากรุงเทพฯมีงานบางอย่างที่ต้องสะสางให้เสร็จ พักตราสงสัยว่าเป็นงานอะไร อรรถอ้างว่าเขาเป็นช่างภาพก็ต้องไปถ่ายภาพ

“เขาน่าจะบอกพักตร์ก่อน งั้นพักตร์ไปนอนต่อนะคะ คิมมาแล้วเรียกพักตร์นะคะ” พักตราเดินกลับไปอย่างไร้อารมณ์

อรรถมองตามอย่างหนักใจ เพราะเมื่อคืนเขาบอกคิมหันต์แล้วว่าควรบอกพักตราก่อนไป คิมหันต์บอกว่า

“เพื่อรักษาสภาพจิตใจของพักตรา ผมคิดว่าเธอไม่ควรรู้ว่าผมไปไหน ที่จริงเธออาจะจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าผมอยู่ที่นี่ ผมกลับมาให้เธอเห็นหน้าเมื่อไหร่เธอก็จะรู้สึกเหมือนกับว่าผมอยู่ที่นี่กับเธอตลอดเวลา”

“แล้วสภาพจิตใจของฉันล่ะ เธอจะไม่บอกให้ฉันสบายใจหน่อยเหรอว่าเธอไปทำธุระกับใคร? ที่ไหน?”

คิมหันต์บอกตรงๆ ว่าเกรงเขาจะรับไม่ได้ อรรถถามอีกว่าเขาจะกลับมาที่นี่อีกไหม คิมหันต์เตือนความจำว่าเขาเป็นคนบอกเองไม่ใช่หรือว่าเป็นสิทธิ์ของตน พูดแล้วขึ้นรถขับออกไปทันที

ครู่เดียวอรรถยกมือถือขึ้นพูด “ฮัลโหล...รู้รึยังว่าเขาอยู่ที่ไหน เจอตัวเมื่อไหร่ ส่งข่าวบอกฉันทันทีนะ”

วางสายแล้ว อรรถยังนั่งกังวล...

ooooooo

อ่านเรื่องรอยรักแรงแค้น ตอนที่ 16 วันที่ 16 ต.ค. 58

ละครรอยรักแรงแค้น บทประพันธ์โดย ชลาลัย
ละครรอยรักแรงแค้น บทโทรทัศน์โดย ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
ละครรอยรักแรงแค้น กำกับการแสดงโดย ศรัณยู วงษ์กระจ่าง
ละครรอยรักแรงแค้น ผลิตโดย บริษัท สามัญการละคร จำกัด
ละครรอยรักแรงแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.20 น.
ติดตามชม ละครรอยรักแรงแค้น ได้ทางทางช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ