อ่านละครข้ามากับพระ ตอนที่ 6 วันที่ 20 ส.ค. 58
“พวกเธอเอาเงินที่ไหนมาประกันตัวพวกเรา”“นั่นสิ ขายไร่ขายนามางั้นหรือ”
“เงินของตา”
จ่ากับผู้กองมองหน้ากันอย่างไม่ค่อยเชื่อ ถามเป็นเสียงเดียวกันว่า “จริงหรือ”
มะขวิดได้ทียืดอกโอ้อวด “ถ้าไม่จริง ผู้กองกับจ่าจะได้มายืนสูดอากาศแห่งเสรีภาพอย่างนี้เหรอ”
“หน็อย...เล่นลิ้น...นี่แน่ะ” จ่าโชคเขกหัวมะขวิดอย่างหมั่นไส้
“งั้นคงต้องไปขอบคุณตาชูหน่อยแล้วล่ะ” สีหน้าท่าทางผู้กองพงษ์ติดใจเรื่องที่มาของเงินยิ่งนัก
ฝ่ายสารวัตรพนาที่ข้องใจก็รีบโทร.รายงานเกริกว่ามะนาวนำเงินมาประกันตัวผู้กองพงษ์กับจ่าโชคออกไปแล้ว...พอวางสายจากสารวัตรพนา เกริกเรียกลูกน้องคนสนิทมาถามว่ารู้จักผู้หญิงชื่อมะนาวไหม
“ถ้าเป็นคนที่เอาของป่ามาขายที่ตลาดน่ะรู้ครับ”
“ท่าทางมันจะเป็นเจ้าของทองพวกนี้” พูดแล้วเกริกแววตาคมกริบมองลูกน้องโดยไม่ต้องพูดอะไรต่อ เท่านี้ลูกน้องเข้าใจทันทีว่าต้องทำยังไง
ooooooo
ศักดิ์มาหาหลวงพ่อเสือที่สำนักสงฆ์ รายงานด้วยความหวาดกลัวหลังจากประสบเหตุการณ์เฉียดตายมาหลายครั้ง
“ผมว่าผมถอนตัวดีกว่าหลวงพ่อ สืบไปสืบมาผมอยู่ท่ามกลางโจรชัดๆเลย ไม่รู้จะตายเมื่อไหร่ แถมยังมีพวกทหารนอกรีตฝั่งโน้นมาอีก ผู้พันชงผู้พันเชอะไรเนี่ย”
“แล้วที่มานั่งพร่ำอยู่ตรงนี้ ตายหรือยังล่ะ”
“ยังครับ...แหม หลวงพ่อก็เค้ากลัวนี่ พี่ทองน่ะน่ากลัวจะตาย วันนี้ไล่ยิงผมด้วย แล้วบอกว่าช่วยกัน”
“ไหนๆตัดสินใจช่วยแล้วก็ช่วยให้ตลอดสิ มี หลักฐานไม้เถื่อนแล้วก็เอาไปบอกที่กองปราบ แค่นี้ก็จบแล้ว”
“ที่จริงผมก็มีหลักฐานแล้วนะ คุณแก้วตาถ่ายเอาไว้ แค่ผมไปหาไม้แบบนั้นที่โรงเลื่อยเสี่ยกิจให้เจอก็จบ”
“เห็นไหม ไม่ยากเลย”
“หลวงพ่อเป็นพระจะไปยุ่งอะไรกับเขาด้วย ไม่ได้เป็นตำรวจซะหน่อย”
“เราเป็นพลเมืองดีจะนิ่งดูดายเมื่อคนทำลายชาติ มันบาป”
“ศีลข้อไหนเนี่ยหลวงพ่อ”
หลวงพ่อเสือไม่ตอบ มองกระเป๋าที่ศักดิ์หิ้วมานึกว่าข้างในเป็นเสื้อผ้า ถามว่าจะมาพักที่นี่เหรอ
“เสื้อผ้าที่ไหนล่ะหลวงพ่อ” ตอบแล้วศักดิ์เปิด กระเป๋าให้ดูข้างในเป็นแบงก์อัดแน่น หลวงพ่อตะลึง ถามว่าเอามาทำไม “ผมก็ไม่รู้ครับหลวงพ่อ มันอาจจะเป็นสัญชาตญาณ”
“สัญชาตญาณโจรน่ะสิ...เวรกรรมจริงๆ”
“แต่ผมว่ามันยังไงๆอยู่นะ ดูสิหลวงพ่อ เหมือนแบงก์ปลอมยังไงไม่รู้”
หลวงพ่อรับแบงก์จากศักดิ์ไปส่องแดดแล้วร้องว่า “จริงด้วย ไม่ใช่เรื่องเล็กแล้วนะเนี่ย เอ็งต้องเอากลับไป”
“ไม่...ไม่เด็ดขาด ผมไม่ไปแน่ เรื่องมันใหญ่เกินตัวผมแล้ว”
“แล้วจะทำยังไงกับเงินล่ะ”
“ก็ให้เณรพับจรวดเล่นก็ได้นี่”
หลวงพ่อไม่ยอม มองศักดิ์แววตาเข้มแกมบังคับ “นี่แหละหลักฐานอย่างดี หาต้นตอให้เจอ”
ooooooo
ช่วงเวลาไล่เลี่ยกัน เสือส่งปล้นเงินเสี่ยกิจแล้วได้แบงก์ปลอมมาเหมือนกัน เสือไพรเชื่อว่าต้องมีคนหนุนหลัง ลำพังคนเดียวเสี่ยกิจคงไม่กล้าทำ
เป็นจริงอย่างเสือไพรคิด เกริกคือผู้อยู่เบื้องหลังและกำลังมีปัญหากับเสี่ยกิจที่โกรธมากเพราะลูกน้องของเกริกทำงานพลาดซ้ำซาก กลัวแบงก์ปลอมหลุดไปถึงตำรวจแล้วเรื่องแดงขึ้นมา เขาจะเป็นคนแรกที่ก้าวขาเข้าคุก
เกริกไม่ยี่หระ เปรยนิ่งๆว่าเสี่ยกิจคิดไกลจริงๆ เสือทองอยากเอาใจนาย อาสาตามล่าศักดิ์ด้วยตัวเอง
ทางด้านผู้กองพงษ์กับจ่าโชคที่ได้รับอิสระหลังจากมะนาวเอาเงินมาประกันตัว เย็นนั้นพวกเขาไปขอบคุณตาชูถึงบ้าน แต่แกพูดแปลกๆว่าไม่ต้องขอบคุณ สิ่งที่ตนทำ ตนต้องการสิ่งตอบแทน แต่ยังไม่บอกตอนนี้ ให้ผู้กองทำสิ่งที่ตั้งใจไปก่อน
“ตารู้หรือว่าผมกำลังจะทำอะไร”
“รู้...ข้าเคยได้ยินเอ็งพูดว่าเสือไพรไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เอ็งจะรื้อคดีขึ้นมาใหม่”
พงษ์แปลกใจ แต่ไม่ทันพูดอะไรต่อ มะนาวกับมะขวิดยกสำรับอาหารมาให้กิน ตาชูเลยตัดบทให้กินข้าวเพราะตนหิวแล้ว
ooooooo
แก้วตาเป็นห่วงศักดิ์ที่โดนบังคับขึ้นรถไปกับผู้พันเช เธอบ่นกับมะขิ่นแล้วแพรพรรณบังเอิญ
เดินมาได้ยินเลยหาเรื่องแขวะลูกเลี้ยงว่าเดี๋ยวนี้ตาต่ำถึงขนาดหันมาคว้าคนงานแล้วเหรอ
“หยุดปากเน่าๆของน้าแพรพรรณไปเลย จะไปไหนก็เชิญ”
“ก็แค่เป็นห่วง เลยเตือนสติ เดี๋ยวจะเผลอไปเดินทางเดียวกับแม่ของเธอ มันจะไม่งาม”
“ทำไม แม่ฉันเป็นอะไร”
“อยากรู้ก็ลองถามเสี่ยเองสิ เรื่องแบบนี้ฉันพูด
จะหาว่าฉันเสี้ยม ไปก่อนล่ะ”
แพรพรรณทิ้งปริศนาแล้วผละไปพร้อมรอยยิ้มหยามหยัน แก้วตาสงสัยและอดรนทนไม่ไหว ถามเสี่ยกิจทันทีที่กลับมาถึงบ้านว่ามีคนพูดเรื่องแม่ เขาบอกว่า
แม่เป็นผู้หญิงไม่ดี...ฟังแค่นี้เสี่ยกิจก็รู้ว่ามาจากใคร
“แพรพรรณล่ะสิ พ่อขอร้องล่ะ อย่าไปฟังเขาได้ไหม”
“ถ้าไม่มีมูล น้าแพรพรรณคงไม่พูดขึ้นมาหรอกค่ะ”
เสี่ยกิจขึ้นเสียง ไม่อยากรื้อฟื้นความหลัง “เอ๊ะ บอกว่าไม่มีอะไร ไม่เข้าใจเหรอ”
“ไม่บอกก็ไม่เป็นไร หนูจะหาวิธีรู้ให้จงได้”
สองพ่อลูกหน้าตึงใส่กัน ศักดิ์หิ้วกระเป๋าเงินเข้ามาพอดี ถามว่าตนเข้ามาขัดจังหวะหรือเปล่า แก้วตาดีใจที่ เขาปลอดภัย ขณะที่เสี่ยกิจมองกระเป๋าเงินอย่างแปลกใจ
“นี่มันหมายความว่าอะไร นายทองบอกว่านายขโมยเงินไป”
“ครับ ผมจำเป็น”
“แต่นายเอามาคืน”
“ผมตั้งใจอย่างนั้นครับ บอกตรงๆนะครับว่าผมไม่ไว้ใจพวกพี่ทอง เลยต้องทำแบบนี้”
เสี่ยกิจสีหน้าทั้งพอใจและไม่เข้าใจ ถามศักดิ์ว่าทำแบบนี้เพื่ออะไร ทั้งที่เขาเอาเงินเชิดไปก็ได้ ศักดิ์นึกถึงคำพูดของหลวงพ่อที่ให้เขาเอาเงินมาคืน เพื่อให้อีกฝ่ายไว้เนื้อเชื่อใจ แล้วต้องหาต้นตอให้ได้ พวกทำลายชาติจะได้หมดไปเสียที...จึงตอบเอาใจเสี่ยกิจว่า
“ผมแค่อยากทำให้เสี่ยเห็นว่าผมเป็นลูกน้องที่
จริงใจน่ะครับ อยากทำงานที่นี่นานๆ”
“ดีมาก ที่ผ่านมาฉันมองนายผิดไป ขอบใจมากนะศักดิ์”
“งั้นผมลาล่ะครับ”
“ฉันไปส่ง” แก้วตาเดินออกไปพร้อมศักดิ์ ต้องการคุยกับเขาส่วนตัวว่าพูดจริงหรือพูดเล่นที่ว่าอยากทำงานที่นี่นานๆ ศักดิ์ชะงักนิดหน่อยเพราะโกหก แล้วทำทะเล้นเหมือนเช่นเคย
“จริงสิครับ แหม...มีเจ้านายสวยๆแบบนี้ ใครก็อยากทำงานด้วย”
“นายนี่มันน่าจริงๆ ทะเล้นไม่เลิก ชีวิตนายมีอะไรจริงจังบ้างเนี่ย”
“จะไปคิดอะไรมากล่ะครับ ชีวิตมันก็มีแค่นี้แหละ ยิ่งชีวิตคุณแก้วตาด้วยแล้วยิ่งสบายใหญ่ เกิดมาบนกองเงินกองทองไม่ลำบาก”
“ไม่จริงหรอก ใครว่าฉันมีความสุข ฉันน่ะอิจฉาชีวิตนายจะตายไป วันๆอยู่กับสิ่งลวงๆ โกหกจอมปลอม เออ ฉันว่าว่างๆจะไปหาหลวงพ่อเสียหน่อย”
“ได้สิครับ ถ้าคุณสัญญาว่าจะไม่บอกใครว่าหลวงพ่ออยู่ที่ไหน”
แก้วตายิ้มรับ พอเขาบอกลา เธอถามว่าดึกดื่นป่านนี้จะไปนอนที่ไหน ศักดิ์ยังไม่มีที่ไป จึงตกลงใจเมื่อเธอให้นอนที่ห้องของภูในโรงไม้
ooooooo
เพลิงอยากโตด้วยตัวเองโดยไม่ต้องพึ่งพาเสือไพร คืนนี้เขากับลูกน้องจำนวนหนึ่งเข้าปล้นท่าข้าวกำนันยงค์โดยประกาศตัวว่าเป็นเสือนิรนาม
กำนันยงค์สู้ยิบตา ปะเหมาะพอดีผู้กองพงษ์กับจ่าโชคกำลังจะกลับบ้านผ่านมาได้ยินเสียงปืนจึงเข้าช่วย เพลิงเห็นท่าไม่ดีสั่งลูกน้องถอยหนีไปด้วยความเจ็บใจ
ด้านศักดิ์ที่มาอาศัยนอนในห้องเก่าของภู ไม่คาดคิดว่าจะมาเจอภูซ่อนตัวอยู่ ภูออกจากชุมเสือกลับมาตั้งแต่เย็น ต้องการมาดูความเคลื่อนไหวและหาทางแก้แค้นเสือทองที่ฆ่าขืนใจแวว
สองคนหาที่สงบนั่งปรับทุกข์กันภายในโรงไม้ ภูรู้ว่าศักดิ์เผาตำราโบราณของตนทิ้งก็อึ้งไปเหมือนกัน
“เอ็งเผาไปแล้ว ต่อจากนี้ใครจะกำราบไอ้ทองมันลง”
“ฉันไม่รู้จริงๆ ขอโทษนะพี่ ฉันแค่ทำตามที่หลวงพ่อสั่ง เออ จริงสิ บางทีหลวงพ่ออาจจะมีอาคมมาช่วยได้นะ”
“จริงหรือ”
“พี่ต้องเห็นกับตา ฉันรอดตายมาทุกครั้งก็เพราะอาคมของหลวงพ่อนี่แหละ ฉันพยายามจะขอเรียนอยู่”
“ข้าอยากจะเจอหลวงพ่อเอ็งสักครั้ง”
“เอาสิพี่ บางทีพี่อาจฝากตัวเป็นศิษย์ท่านก็ได้”
“ถ้าหลวงพ่อเมตตาก็ดี เพราะไอ้ทองมันไม่ใช่แค่ร้ายธรรมดา”
“ฉันรู้พี่” พูดแล้วศักดิ์ทำท่าสยองเพราะเคยเจอกับตัวมาหลายครั้ง
ooooooo
เช้าวันนี้ เสือทองรู้เห็นเรื่องทองที่เกริกรับซื้อมา ความโลภบังเกิดขึ้นทันที!
เกริกต้องการให้เสือทองตามไปยังต้นตอเจ้าของทอง ซึ่งลูกน้องของเขาสืบทราบแล้วว่าเป็นใคร เสือทองยินดีไม่มีปัญหา แต่อยากรู้ว่าจะแบ่งทองกันยังไง?
เวลาเดียวกันที่โรงพัก กำนันยงค์กับลูกชายกำลังให้ปากคำกับสารวัตรพนาและหมวดเรื่องถูกปล้นเมื่อคืน โดยมีผู้กองพงษ์กับจ่าโชคนั่งอยู่ด้วย
“กำนันแน่ใจนะว่าไม่ใช่เสือไพร”
“แน่ใจครับ มันประกาศชัดเจนเลยว่ามันเป็นใคร”
“มันอาจจะหลอกเราหรือเปล่า” หมวดแทรกขึ้นมา
จ่าโชคสีหน้ารำคาญ พูดโพล่งว่า “ทำไมจะยัดเยียดให้เป็นเสือไพรนักนะ ผมไม่เข้าใจจริงๆ”
“ถ้าไม่ใช่แล้วจะเป็นใคร โจรแถวนี้ก็มีแต่เสือไพรเท่านั้น” สารวัตรพนาเข้าข้างหมวด
“มันก็ไม่แน่นะ โจรมันมีหลายก๊กหลายแบบ บางทีไม่ได้ประกาศตัวเป็นโจรก็มี”
สารวัตรพนาหน้าตึงไม่พอใจ เสียงขุ่นใส่ผู้กองพงษ์ “ผมไม่ทราบว่าคุณเกี่ยวข้องอะไรด้วย อย่าลืมสิ ผู้กองกับจ่าถูกพักราชการอยู่”
“แหม พอดีผมกับจ่าโชคเป็นพยานในเหตุการณ์ซะด้วย และพร้อมจะให้การในศาลว่าไม่น่าจะใช่เสือไพร”
ผู้กองพงษ์สีหน้าท่าทางจริงจัง สารวัตรพนาเลยเงียบไป
ooooooo
ศักดิ์ยังอยู่โรงไม้ เขาตัดสินใจเล่าเรื่องที่เห็นไม้ในป่าประทับตราแบบเดียวกับที่เพชรลูกน้องคนสนิทของเสี่ยกิจขนออกไปจากที่นี่เมื่อหลายวันก่อน
“ผมจำได้แม่นครับ แล้วภาพถ่ายที่คุณแก้วตาถ่ายมาล้างเสร็จหรือยังครับ”
“เสร็จแล้ว กำลังให้มะขิ่นไปเอาอยู่ แต่ฉันยังไม่เชื่ออยู่ดีว่ามีไม้ที่ว่าอยู่ที่นี่ พ่อฉันไม่น่าจะทำแบบนั้น”
“ถ้าเราเจอไม้นั่นที่นี่ คุณก็ต้องเชื่อแล้วล่ะ”
แก้วตาพยักหน้า...เพชรยืนมองจากมุมหนึ่ง สงสัยว่าเธอกับศักดิ์คุยอะไรกัน
ส่วนที่ชุมโจร เพลิงเจ็บใจที่เมื่อคืนออกปล้นแล้วไม่ได้อะไรติดมือสักอย่าง แถมลูกน้องบางคนก็ถูกยิงบาดเจ็บ แต่ยังไงก็ไม่ล้มเลิกความตั้งใจ สักวันเขาต้องยิ่งใหญ่ในฐานะเสือเพลิง
ข่าวการปล้นรู้ถึงหูเสือไพร เขาสงสัยว่าเสือนิรนามอาจจะเป็นเพลิง จึงพยายามคาดคั้น แต่เพลิงกลับโยนความผิดให้ภูที่หายไปตั้งแต่เมื่อคืน...
เวลานั้นภูไปกราบหลวงพ่อเสือด้วยความศรัทธา “ผมได้ข่าวเรื่องหลวงพ่อมานานแล้ว วันนี้ได้มานมัสการเสียที”
“มีทุกข์ร้อนอันใดหรือเปล่า”
“หลวงพ่อนี่แม่นแบบที่เขาพูดกันจริงๆ ผมมีเรื่องร้อนใจครับ”
“อาตมาไม่ได้แม่นอะไรหรอก แค่สังเกตใบหน้าท่าทางโยมก็รู้แล้ว”
“ผมร้อนใจเรื่องคนชั่ว อยากได้วิชาจากหลวงพ่อไปปราบมัน”
“วิชาอะไร”
“วิชาปราบอาคมคงกระพันครับ”
“วิชาแบบนี้ไม่ต้องเรียนก็ปราบได้”
“จริงหรือครับหลวงพ่อ แล้วมันจะปราบได้อย่างไรครับ”
“มันมีวิธีปฏิบัติอยู่สามอย่าง” หลวงพ่อเริ่มเทศนา ...ภูพนมมือตั้งใจฟัง
ooooooo
เสี่ยกิจได้รับรายงานจากเพชรที่เห็นศักดิ์คุยกับแก้วตาท่าทางมีพิรุธแล้วอดบ่นให้แพรพรรณฟังไม่ได้ว่า
“ไอ้ศักดิ์นี่มันยังไงนะ เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็น่าสงสัย”
“แต่ฉันว่านายศักดิ์ไม่ได้น่าสงสัยอะไรหรอก ฟังจากนายเพชรแล้วลูกสาวเสี่ยต่างหากที่ทำตัวเป็นนักสืบ”
“ลูกคนนี้มันยังไงนะ ผิดพ่อจริงๆ ต่อไปจะทำอะไรได้”
“มันก็น่าจะผิดแหละ เหมือนไม่ใช่ลูกพ่อ”
“เธอพูดอะไร” เสี่ยกิจเสียงเขียวไม่พอใจ
“ฉันก็พูดของฉันไปเรื่อยนั่นแหละ จะมาถือสาทำไม ไปจัดการเรื่องนี้ก่อนที่ลูกคุณจะรู้ดีกว่า”
เสี่ยกิจร้อนใจ เรียกเพชรมากำชับเรื่องเก็บซ่อนไม้ผิดกฎหมายให้มิดชิด แล้วให้จัดการเรื่องรูปที่มะขิ่นเอาไปล้างด้วย แพรพรรณได้ยินหูผึ่งตาพองขึ้นมาทันที
แพรพรรณวางแผนเอารูปถ่ายจากมะขิ่นมาได้อย่างง่ายดายโดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัว จนกระทั่งเย็นนั้นแก้วตาถามหา มะขิ่นถึงนึกได้และพยายามนึกทบทวนว่าตนเอาไปลืมไว้ที่ไหน
“สงสัยตอนชงกาแฟให้คุณแพรพรรณ มะขิ่นไปหาก่อนนะ มะขิ่นฝากจดหมายของหลวงพ่อให้นายศักดิ์ไปให้หลวงพ่อหน่อยนะ”
มะขิ่นส่งซองจดหมายให้ศักดิ์แล้วเดินจากไปอย่างรีบร้อน กลับไปหายังจุดเดิมที่วางเอกสารต่างๆไว้ แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่พบซองใส่รูปถ่ายของแก้วตา เดินหน้าจ๋อยกลับมาบอกว่า
“มะขิ่นไม่รู้ไปทำหล่นที่ไหน ขอโทษนะคะคุณแก้วตา”
“ไม่เป็นไรหรอก...นี่นายศักดิ์ นายกลับบ้านได้แล้วล่ะ”
ศักดิ์ส่งยิ้มให้แก้วตาก่อนผละไป
ooooooo
อ่านละครข้ามากับพระ ตอนที่ 6 วันที่ 20 ส.ค. 58
ละครข้ามากับพระ แนวแอคชั่น - ดราม่าละครข้ามากับพระ บทประพันธ์โดย พนา ภานุมาศ
ละครข้ามากับพระ บทโทรทัศน์โดย ภูมิ พญาไฟ
ละครข้ามากับพระ กำกับการแสดงโดย ทองก้อน ศรีทับทิม
ละครข้ามากับพระ ผลิตโดย บริษัท โคลิเซี่ยม อินเตอร์กรุ๊ป จำกัด
ละครข้ามากับพระ ออกอากาศ: ทุกวันศุกร์ - อาทิตย์ เวลา 20.20 น.
ติดตามชมละครข้ามากับพระได้ทาง สถานีโทรทัศน์สีกองทัพบกช่อง 7
ละครข้ามากับพระ นักแสดงนำ ลิขิต บุตรพรม,ฮาน่า ลีวิส,
ที่มา ไทยรัฐ
