อ่านละคร ลีลาวดีเพลิง ตอนอวสาน[จบ] วันที่ 5 ก.พ. 58
ขณะเดียวกัน อาม่าก็ตัดสินใจให้เงินศักดิ์สิทธิ์ฟื้นฟูกิจการโรงแรมต่อไปอย่างไม่มีเงื่อนไข เพราะอาม่าต้องการให้หลานชายสืบทอดกิจการของบรรพบุรุษตราบนานเท่านาน โดยมีวิชนีว่าที่หลานสะใภ้ช่วยกันดูแลวิชนีกับศักดิ์สิทธิ์กำหนดวันแต่งงานที่แน่นอน ทิวัตถ์ทราบข่าวแวะไปแสดงความยินดีกับเพื่อนรัก ส่วนลิลินให้พักผ่อนอยู่กับบ้าน แต่นึกไม่ถึงว่าในระหว่างทิวัตถ์ไม่อยู่ อนันยชหักห้ามอารมณ์ใคร่ไม่ไหวกล้าบุกเข้าห้องลิลินหมายขืนใจเธอ
เมื่อศุภารมย์ถามทิวัตถ์ว่าจะทำยังไงกับเรื่องนี้ ชายหนุ่มบอกว่าตนจะทำเป็นลืมมันไป เพราะเข้าใจว่าเหล้าทำให้อนันยชขาดสติ
“แกไม่ต้องมาพูดดี อยากจะทำอะไรก็ทำ ฉันไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใคร จะให้ตำรวจมาจับฉันมั้ย หรือจะให้คุณน้าเฉดหัวฉันออกจากบ้านดีล่ะ”
“วัน! วันเป็นฝ่ายผิดยังจะหาเรื่องน้องอีกเหรอ”
“ใช่สิ...ตั้งแต่เล็กจนโตผมก็เป็นฝ่ายผิดตลอด ทำอะไรผมก็ผิดตลอดอยู่แล้ว” อนันยชพ่นความน้อยใจใส่แม่แล้วผลุนผลันออกไป
ศุภารมย์เศร้าใจ บ่นกับทรงพลว่าเพราะตนเลี้ยงลูกตามใจเกินไป ทรงพลปลอบเธออย่าคิดมาก แต่เธอกลับเอ่ยปากอย่างเด็ดเดี่ยวว่า
“ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงวันก็ลูกฉัน แต่ถ้าเขาทำให้ครอบครัวต้องเสียชื่อเสียงเมื่อไหร่ ฉันก็พร้อมจะตัดเขาได้”
วาสนาฟังแปร่งหู ถามศุภารมย์ว่าพูดอย่างนี้จะตัดอนันยชออกจากกองมรดกหรือเปล่า
“มากกว่านี้ต่ายก็จะทำค่ะ”
คำตอบของศุภารมณ์เล่นเอาวาสนาหน้าเสีย แอบบ่นอนันยชไม่น่าทำเรื่องตอนนี้เลย...ฝ่ายทิวัตถ์กับลิลิน
อยู่กันอีกมุม สองคนแสดงความจริงใจ เธอขอบคุณเขาที่คอยช่วยเหลือและปกป้องเธอเสมอ เหตุการณ์วันนี้ถ้าไม่ได้เขา เธอคงแย่...
เย็นวันรุ่งขึ้น วรรณิตตัดสินใจบอกทรงพลกับศุภารมย์ว่าเธอจะขอหย่ากับอนันยช แต่วาสนาเข้ามาท้วงว่าจะหย่าได้ยังไง หย่าไปแล้วใครจะเลี้ยงลูก
ความแตกจนได้! แม่ผัวกับพ่อผัวเพิ่งทราบว่าลูกสะใภ้ท้อง ศุภารมย์ยอมให้หย่าไม่ได้ วรรณิตผิดหวังและเคืองวาสนา ต่อว่าเธอทันทีที่อยู่กันตามลำพัง
“ทำไมยายไม่ทำตามสัญญา”
“เรื่องอะไรล่ะ มีแต่โอกาสนี้แหละที่จะเอาทุกอย่างมาเป็นของตาวัน แล้วถ้าลูกแกออกมา พ่อพลกับแม่ต่ายต้องหลงมันมากแน่ๆ”
“แต่ฉันก็จะไม่มีความสุขเนี่ยนะยาย”
“แล้วถ้าแกต้องออกจากที่นี่ จนแกไม่มีเงิน แล้วลูกแกต้องกินแกลบกินดิน นั่นแกเรียกมันว่าความสุขใช่มั้ย...จริงอยู่ แกออกจากบ้านนี้ไปอาจจะทำให้แกมีความสุข แต่แกไม่คิดบ้างเหรอว่าเด็กมันจะอยู่ยังไง เด็กมันผิดอะไรถึงต้องให้ออกไปใช้ชีวิตลำบากกับแก”
วรรณิตเงียบไป เพราะจริงอย่างที่วาสนาพูดมา
“แกอยู่เฉยๆไปเหอะ เดี๋ยวฉันจัดการให้แกได้เสวยสุขบนกองเงินกองทองเอง” วาสนายิ้มเจ้าเล่ห์ ความคิดร้ายๆผุดพรายในสมอง
ooooooo
ขณะเดินทางออกจากโรงแรมของศักดิ์สิทธิ์เพื่อกลับบ้าน ทิวัตถ์กับลิลินถูกนพกรดักทำร้ายกลางถนน ทิวัตถ์ถูกแทงบาดเจ็บ ลิลินก็เกือบไปเหมือนกัน ถ้าไม่มีรถคันหนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วสูงชนนพกรตายคาที่!
พวกทรงพลทราบข่าวรุดมาเยี่ยมทิวัตถ์ที่โรงพยาบาล ศักดิ์สิทธิ์กับวิชนีก็มาด้วยความเป็นห่วง แต่วาสนาที่ตามมากลับแสดงความหมั่นไส้ที่ทิวัตถ์ได้รับความรักและห่วงใยจากทรงพลกับศุภารมย์มากกว่าอนันยชซึ่งเป็นหลานเขยของตน
ในระหว่างรักษาตัว ทิวัตถ์ฝันร้ายเห็นเหตุการณ์วันที่ศุภิสราตกระเบียงตาย แต่ยังไม่ชัดเจนว่าใครฆ่า แล้วเขานึกอะไรได้ ถามลิลินจำต้นฉบับนิยายที่ปรมัตถ์ขโมยมาจากทรงเผ่าได้ไหม ถ้าเราเปิดดูหน้าสุดท้ายก็น่าจะรู้ว่าใครเป็นฆาตกรตัวจริง
“จริงด้วย ทำไมฉันลืมไปเลย” ลิลินแววตาเป็นประกายอย่างมีความหวัง
ด้านอนันยชที่โดนทิวัตถ์ชกต่อยวันก่อนยังมีท่าทีเคืองเขาไม่หาย พอเห็นทั้งทรงพลและแม่ของตนแห่กันไปเยี่ยมทิวัตถ์ไม่เว้นวันก็ยิ่งอิจฉา แทบเก็บซ่อนอารมณ์และความรู้สึกไม่มิดจนบางวันก็มีปากเสียงกับศุภารมย์บ้างเหมือนกัน
ลิลินกลับมาที่บ้านค้นหาต้นฉบับนิยายที่ปรมัตถ์ได้จากทรงเผ่า...แล้วในหน้าสุดท้าย เธอได้เห็นชื่อฆาตกรตัวจริง เธอตกใจสุดขีด แทบไม่เชื่อว่าจะเป็นไปได้!
ขณะลิลินกลับมาที่บ้าน ทิวัตถ์อยู่โรงพยาบาลคนเดียว วาสนาฉวยโอกาสนี้ทำเรื่องชั่วช้าอย่างเลือดเย็น ตั้งใจให้ทิวัตถ์ตายเพื่อที่อนันยชจะได้มรดกทั้งหมดของทรงพลและศุภารมย์เพียงคนเดียว แล้วตัวเองกับวรรณิตก็จะสุขสบายอยู่บนกองเงินกองทองไปด้วย
แต่แผนร้ายของวาสนาไม่สัมฤทธิผล เพราะลิลินรีบกลับมาโรงพยาบาลหลังจากวรรณิตบอกเธอว่าทิวัตถ์กำลังตกอยู่ในอันตราย
ทิวัตถ์ถูกให้ยาทางสายน้ำเกลือเกินขนาดทั้งที่พยาบาลปิดเอาไว้ ลิลินกลับมาถึงพบว่าทิวัตถ์ตัวเย็นเฉียบจึงรีบตามหมอและพยาบาล แล้วไม่นานทรงพลกับศุภารมย์ก็ตามมา พร้อมๆกับวาสนาที่เข้ามาโยนความผิดให้ลิลินหน้าตาเฉย
วาสนาโวยวายกล่าวหาลิลินพยายามฆ่าทิวัตถ์ จะจับส่งตำรวจ แต่ศุภารมย์ไม่เชื่อ ซ้ำยังยกเหตุผลมาค้านจนวาสนาสะอึกอึ้ง
“ลิลินเป็นนักร้องคงไม่ถนัดเรื่องต่อสายน้ำเกลือมั้งคะ”
“อะไรกันแม่ต่าย...ก็เห็นอยู่ทนโท่ว่าเป็นฝีมือแม่นี่”
“ไม่ใช่ป้าเหรอคะที่พยายามจะฆ่าวิน!!”
“เพ้อเจ้อ!! แม่ต่ายพูดอะไรเลอะเทอะไปกันใหญ่แล้ว”
“มันจบแล้วยาย” เสียงวรรณิตดังขึ้น วาสนาอึ้งที่เห็นเธอเดินนำตำรวจเข้ามา
ที่แท้ วรรณิตเป็นคนโทร.บอกทรงพลกับศุภารมย์ว่าวาสนากำลังจะไปฆ่าทิวัตถ์...เมื่อเธอยืนยันต่อหน้าทุกคน วาสนาก็ยังไม่ยอมรับ
“แกพูดอะไรของแกยัยณิต คุณตำรวจคะ จับมันเลยค่ะ นังนักร้องนี่ต้องการจะฆ่าหลานฉัน”
“เลิกเล่นละครได้แล้วยาย ณิตรู้แล้วยายเป็นคนที่ฆ่าแม่สา แล้วตอนนี้ยายก็กำลังจะฆ่าคุณวินอีกคน”
“เหลวไหล...เอาอะไรมาพูดฮะ!! แม่ต่ายอย่าไปเชื่อนะ นี่แม่ณิต ฉันสอนกี่ครั้งแล้วว่าให้เลิกโกหกกุเรื่องขึ้นมาเสียที”
“ป้าเลิกเล่นละครซะทีเถอะค่ะ ฉันเองไม่อยากให้เรื่องมันแย่ไปกว่านี้” ศุภารมย์ดักหมดทุกทาง วาสนาเห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ดี พยายามหว่านล้อมศุภารมย์กับทรงพล
“อะไรกันตาวินก็หลานฉันนะแม่ต่าย ฉันจะฆ่าตาวินไปให้ได้ประโยชน์อะไรล่ะ”
“เยอะเลยค่ะ...ถ้าไม่มีวิน วันก็จะขึ้นมาได้ทุกอย่างแทน ป้าคุมหนูณิตอยู่มือก็เท่ากับคุมวันได้ด้วย ที่จริงฉันก็อยากรู้จริงๆว่าถ้าวินพ้นทางไปแล้วใครจะเป็นคนต่อไป คงเป็นคุณพล จากนั้นก็คงเป็นคิวต่ายใช่ไหมคะ แล้วป้าก็จะสบายนั่งกินนอนกินบนกองเงินกองทองของคุณพล”
“อะไร...นี่ใครใส่ความคิดพวกนี้ให้แม่ต่าย อ๋อ แม่ต่ายกำลังใส่ร้ายฉันเพื่อให้ตัวเองพ้นผิดล่ะสิ”
“พ้นผิดอะไรกัน” ทรงพลไม่เข้าใจ
“พ่อพลก็คิดดูดีๆสิ ถ้าพ่อวินเป็นอะไรไปสักคน คนที่จะได้มรดกมากที่สุดก็คือพ่อวัน ลูกชายแท้ๆคนเดียวของแม่ตาย คุณตำรวจจับเลยค่ะ นั่นแหละคนร้ายที่จะฆ่าหลานฉัน”
“ไร้สาระ!! คุณต่ายไม่มีวันทำร้ายวินแน่” ทรงพลสวนทันควัน
“พ่อพลแน่ใจเหรอ วางตัวเป็นแม่พระ เมตตาสงสารหลานกำพร้า แต่จริงๆแล้วคงทำทุกอย่างเพื่อประโยชน์แฝงทั้งนั้น จริงไหมจ๊ะแม่ต่าย”
ศุภารมย์นิ่งเงียบไม่ตอบโต้ แต่แล้วตกใจที่เห็นทรงพลสวนกลับวาสนา
“ผมเชื่อใจคุณต่ายและรู้ว่าคุณต่ายรักวินจริงๆ ไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำอย่างที่ป้าคิด เพราะคุณต่ายไม่ได้เป็นแค่ป้าหรือแม่เลี้ยงของวินเท่านั้น”
ศุภารมย์คว้าแขนทรงพลห้ามไว้อย่างร้อนรน
แต่ไม่เป็นผล ทรงพลพูดความจริงว่าศุภารมย์เป็นแม่อุ้มบุญ ของทิวัตถ์...ทุกคนได้ฟังถึงกับชะงักไปอย่างคาดไม่ถึง
“ว่าไงนะ พ่อพลล้อป้าเล่นใช่ไหม”
“ป้าคิดว่าคนที่รักสวยรักงามอย่างต้อยจะยอมท้องเหรอ เฮอะ! ผู้หญิงเห็นแก่ตัวอย่างนั้นไม่มีวันตั้งท้องเองได้หรอก แต่เธอกลัวว่าถ้าไม่มีลูกผูกมัดผม ผมอาจจะขอหย่าได้ เลยมาขอให้คุณต่ายพี่สาวตัวเองเป็นแม่อุ้มบุญให้”
“ต๊าย...มิน่า ถึงต้องไปคลอดไกลตั้งเมืองนอกเมืองนา ถึงว่าทำไมแม่เลี้ยงบ้านนี้เขารักลูกเลี้ยงซะเหลือเกิน”
“ผมว่าป้าเลิกกล่าวหาคนอื่นแล้วยอมรับสิ่งที่ป้าทำเถอะ”
“ฉันบอกว่าไม่ได้ทำก็ไม่ได้ทำสิ...ไหนล่ะหลักฐาน”
“เรื่องมันขนาดนี้แล้วยายยอมมอบตัวซะดีกว่า เพราะกำไลข้อมือของยายมันคือหลักฐานว่ายายคือคนที่เข้าไปหาแม่สาคนสุดท้าย”
วาสนาตกใจจับข้อมือตัวเองที่ว่างเปล่า...ศุภารมย์เสริมขึ้นอย่างรู้จริง
“คนที่จะให้ยาเกินขนาดกับวินได้ต้องเป็นคนมีความรู้เรื่องการรักษาพยาบาลพอสมควร ถ้าไม่ได้เรียนมา ก็ต้องเคยพยาบาลคนเจ็บหรือคลุกคลีอยู่ในโรงพยาบาลมานาน...ที่ผ่านมาก็เห็นจะมีแค่ฉันที่ต้องเฝ้าวินกับป้าที่ต้องดูแลลุงสุธีเท่านั้นที่พอทำได้”
“จะให้ฉันยอมรับใช่มั้ย...ได้...ฉันนี่แหละเป็นคนทำเอง” วาสนาจนมุมหยิบเข็มฉีดยาในกระเป๋าออกมาจะแทงทิวัตถ์ ลิลินพุ่งเข้ามาขวางจึงถูกเข็มปักไหล่ แต่เธอยังฮึดสู้ผลักวาสนาเซไปสะดุดเสาน้ำเกลือก่อนจะล้มลงหัวกระแทกพื้นอย่างแรง
ตำรวจรีบเข้าจับกุมวาสนาที่นอนลืมตาแน่นิ่ง ทรงพลกับศุภารมย์รีบประคองลิลินที่ซวนเซ...แล้วในวันเดียวกันศุภารมย์ก็ตัดสินใจพาทิวัตถ์กลับไปพักฟื้นที่บ้าน ซึ่งเธอคิดว่าเป็นสถานที่ปลอดภัยที่สุด ส่วนวรรณิตก็ขอลากลับไปอยู่บ้านที่จันทบุรี แต่ก่อนไปเธอยอมสารภาพความจริงทั้งหมดว่าวาสนาพาเธอไปทำศัลยกรรมเพื่อให้เหมือนศุภิสราทั้งที่เธอมีสามีอยู่แล้ว ซึ่งก็คือยงยุทธที่มาตายในงานแต่งงานของเธอกับอนันยช
ตอนนั้นเธอต้องการเงินมารักษาแม่ที่ป่วยเป็นมะเร็งจึงยอมทำตามแผนของวาสนาที่ต้องการความสุขสบาย หากเธอได้เป็นลูกสะใภ้บ้านนี้ แต่เธอไม่คิดว่าวาสนาจะโลภมากและร้ายกาจถึงกับฆ่าคนตายได้อย่างเลือดเย็น
อนันยชทราบความจริงถึงกับโมโหฉุนเฉียวและบอกศุภารมย์ว่าเขาขยะแขยงวรรณิตเต็มที
“แต่ถ้าไม่ใช่เพราะหนูณิต ป่านนี้วินอาจจะอาการหนักกว่านี้แล้วก็ได้”
“ที่แม่เห็นว่านังนั่นดีก็เพราะมันช่วยลูกแท้ๆของแม่ ไว้ใช่มั้ย...ผมไม่แปลกใจเลยว่าที่ผ่านมาทำไมแม่ถึงเข้าข้างไอ้วินมาตลอด...ที่แท้ก็เพราะมันเป็นลูกของแม่นี่เอง”
“วันไม่เข้าใจหรอก...น้องผ่านอะไรมาเยอะ”
“แม่ก็พูดอย่างนี้ทุกที แล้วตกลงแม่มีอะไรที่ปิดบังผมอยู่อีก หรือแม่กำลังจะบอกว่าผมไม่ใช่ลูกของแม่...ผมเป็นแค่เด็กเหลือขอที่แม่เก็บมาเลี้ยง”
ฉาด! ศุภารมย์ตบหน้าอนันยชแล้วอึ้งไปด้วยความเสียใจ ต่างจากอนันยชที่สีหน้าแววตาดุดัน สิ่งที่ศุภารมย์ ทำเป็นแรงผลักดันให้เขายิ่งเกลียดชังทิวัตถ์มากขึ้น
อนันยชเลือกคืนวันแต่งงานของศักดิ์สิทธิ์กับวิชนีที่ไม่มีใครอยู่บ้านจะลงมือฆ่าทิวัตถ์ แต่ลิลินที่ถูกคะยั้นคะยอต้องไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวปลีกตัวกลับมาก่อนทรงพลและศุภารมย์ เห็นการกระทำของอนันยชที่ถือปืนไล่ยิงทิวัตถ์พร้อมกับระบายความอัดอั้นที่ตัวเองเป็นรองมาตลอด
ทิวัตถ์หลบหลีกคมกระสุนได้ฉิวเฉียด ส่วนลิลินหาทางช่วยเหลือด้วยการคว้าโคมไฟฟาดหัวอนันยชจนเซ แต่เขาก็หันกลับมาตบหน้าเธอสุดแรง ทิวัตถ์เห็นดังนั้นโผนเข้าใส่อนันยชทั้งที่เจ็บแผลเก่าที่ถูกแทง
สุดท้ายทิวัตถ์ถูกอนันยชคว้าแจกันฟาดหัวล้มลง ทันใดนั้นเหมือนประตูห้องแห่งความทรงจำที่ปิดตายได้เปิดออก ทิวัตถ์จำวันเกิดเหตุร้ายในบ้านได้ชัดเจน...แม่กับพ่อทะเลาะกันเรื่องหึงหวง รวมทั้งเรื่องของทิวัตถ์ที่เกิดมาแต่ช่วยอะไรแม่ไม่ได้เลย ศุภิสราแค้นใจศุภารมย์ที่อุ้มบุญให้ และคิดว่าเธอต้องเสียทรงพลไปแน่ จึงจะยิงศุภารมย์แต่ทิวัตถ์ซึ่งอยู่ในเหตุการณ์พุ่งเข้าห้าม เป็นเหตุให้ศุภิสราเสียหลักตกจากระเบียงลงมาตาย...
อนันยชถูกตำรวจวิสามัญเพราะไม่ยอมให้จับแถมยังจะฆ่าทิวัตถ์ให้ได้ ทุกคนเสียใจต่อการจากไปของเขา ส่วนทรงพลก็เฉลยความจริงที่ปิดบังมานานว่าเขาคือแม่ดาที่อุปการะเลี้ยงดูลิลินมาตลอด และทุกวันนี้กานดาซึ่งเป็นคนกลางระหว่างเขากับลิลินก็ยังมีชีวิตอยู่ เธอไม่ตายด้วยน้ำมือศัลย์ในคืนนั้นเพราะเขาไปช่วยไว้ทัน
ศุภารมย์เข้าใจทุกอย่างระหว่างทรงพลกับกานดาก็วันนี้ ส่วนลิลินก็บอกทรงพลว่าเธอรู้เรื่องนี้แล้ว ตอนแรกเธอคิดว่าแม่ดาคือกานดา แต่หลังจากที่เธอเห็นกล่องจดหมายในห้องทำงานของเขาก็รู้ว่าที่แท้เขาต่างหากที่เป็นแม่ดาตัวจริง
ทรงพลเล่าเหตุการณ์ในอดีตที่วิงวอนขอร้องปองภพพ่อของลิลินให้ยอมรับว่าเป็นฆาตกรฆ่าศุภิสรา เพราะในคืนเกิดเหตุปองภพเข้ามารับจัดสวนอยู่พอดี ปองภพลังเลแต่พอได้ยินทรงพลสัญญาว่าจะดูแลลูกสาวของเขาก็ไม่ปฏิเสธ เพราะปองภพป่วยหนักรู้ตัวดีว่าคงอยู่ได้อีกไม่นาน
“เรื่องนี้วินไม่ผิด...เขาไม่รู้เรื่องจริงๆ หนูก็เห็นว่าวินเพิ่งจะจำได้ เขาไม่ได้หลอกลวงอะไรหนูทั้งนั้น”
“แต่คุณพลก็รู้มาตลอดว่าเกิดอะไรขึ้นที่ห้องนอนคุณต้อย...คุณรู้...ถ้าไม่อย่างนั้นคุณคงไม่รู้สึกผิดจนต้องรับอุปการะหนู พยายามสอนให้หนูเป็นคนดี แล้วสั่งนักสั่งหนาว่าอย่ากลับมาที่นี่ เพราะสิ่งที่คุณทำมีจุดหมายเดียวคือกันไม่ให้หนูกลับมารื้อฟื้นเรื่องราวเพื่อปกป้องลูกชายของคุณเอง”
“ฉันขอโทษ ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำเพื่อหนูมันไม่สามารถชดเชยความผิดที่ฉันได้ทำกับหนูหรือพ่อหนูได้”
“หนูให้อภัยค่ะ”
“อะไรนะ...หนูให้อภัยฉันเหรอ”
“ค่ะ...ขอบคุณนะคะที่ดูแลหนูมาตั้งแต่เด็ก แต่หนูขออย่างนึงได้ไหมคะ”
“ฉันให้ได้ทุกอย่าง”
“ถ้าหนูไม่สบายใจ หนูขอเขียนจดหมายหาแม่ดาได้ไหมคะ”
“ได้...ได้สิ...ขอบคุณนะ...ขอบคุณมาก” ทรงพลยิ้มกว้างดีใจ ก่อนจะผละออกไปให้ทิวัตถ์อยู่กับลิลินตามลำพัง
“ผมไม่คิดว่าคุณจะให้อภัยพ่อผมได้”
“ที่ผ่านมาทุกคนคอยเตือนฉันอยู่เสมอว่าการเริ่มต้นด้วยความแค้นไม่สามารถที่จะจบได้อย่างมีความสุข แล้วมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ฉันได้พิสูจน์แล้วว่า การแก้แค้นไม่ได้ทำให้ทุกอย่างดีขึ้น พ่อป้องเองก็คงต้องการให้มันเป็นอย่างนั้น”
“แล้วคุณจะอภัยให้ผมได้ไหม”
“ได้ แต่เราคงรักกันไม่ได้...ตอนแรกที่ฉันมาที่นี่ หัวใจของฉันเต็มไปด้วยไฟแค้น จนฉันได้พบคุณ...คุณทำให้ฉันรู้ว่าเวลาที่ฉันอยู่กับคุณ ฉันมีความสุขกับความรักที่คุณมีให้ฉัน”
“แล้วทำไมเราถึงรักกันไม่ได้”
“เพราะตอนนี้หัวใจของฉันมันแตกสลายไปพร้อมกับความจริงที่ฉันได้รู้ ขอเวลาฉันหน่อยได้ไหม”
“ได้สิ...ผมจะรอ...ไม่ว่านานแค่ไหนก็จะรอ ผมจะรอวันที่หัวใจของคุณพร้อม แล้วผมจะทำให้คุณรักผมอีกครั้ง”
ลิลินมองหน้าทิวัตถ์เนิ่นนานก่อนจะหันหลังเดินจากมา...แล้วนับจากวันนั้นผ่านไปอีกสองปีทั้งคู่ไม่ได้เจอกัน ทิวัตถ์ยังคงเพียรไปถามวิชนีที่กำลังเป็นคุณแม่ลูกอ่อนแทบทุกวันว่าลิลินติดต่อมาบ้างไหม แม้คำตอบที่ได้จะทำให้เขาห่อเหี่ยวแต่ก็ไม่หมดหวัง
ศุภารมย์สำนึกผิดในสิ่งที่ตนเองทำไม่ดีหลายอย่าง เธอตัดสินใจบวชชีพราหมณ์และไม่มีทีท่าว่าจะสึก แถมยังฝากกานดาดูแลทรงพลแทน ฝ่ายวาสนาก็ได้รับกรรมเป็นอัมพาตเดินไม่ได้แต่ยังไงก็ต้องถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย
วันหนึ่ง ทิวัตถ์ไปไหว้โกศกระดูกปองภพที่วัด ขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้น เขาไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ปองภพต้องรับบาปแทน...พูดจบทิวัตถ์สังเกตเห็นดอกลีลาวดีสดใหม่หน้าโกศ นึกถึงลิลินขึ้นมาทันที เขาวิ่งตามหาเธอทั่ววัดแต่ไม่เจอ
“ตามหาใครอยู่เหรอคะ” น้ำเสียงใสๆนั้นทำให้ทิวัตถ์หันขวับไปมอง แล้วยิ้มกว้างดีใจที่เห็นลิลินยืนอยู่...ความรักและความคิดถึงที่ยังคงอยู่เต็มเปี่ยมในหัวใจของทั้งคู่คงไม่ยากหากจะเริ่มต้นกันใหม่นับจากวันนี้เป็นต้นไป
********อวสาน********
อ่านละคร ลีลาวดีเพลิง ตอนอวสาน[จบ] วันที่ 5 ก.พ. 58
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง บทประพันธ์ : กิ่งฉัตรละครเรื่องลีลาวดีเพลิง บทโทรทัศน์ : อภิวัฒน์ เล่าสกุล
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง กำกับการแสดง : ตรัยยุทธ กิ่งภากรณ์
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง ผลิต : บริษัท ปรากฏการณ์ดี จำกัด
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง ควบคุมการผลิต : ชวลิต พงศ์ไชยยง
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง ออกอากาศ ทุกวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.30 น. ทาง ช่อง7 และ 7HD
ที่มา ไทยรัฐ
