อ่านละคร ลีลาวดีเพลิง ตอนทีี่ 4 วันที่ 6 ม.ค. 58
แม้ทราบดีว่าท่านปลัดคิดยังไงกับตน แต่ลิลินก็เลือกที่จะกลับมานั่งร่วมโต๊ะเพื่อตัดปัญหาจากทิวัตถ์...ศักดิ์สิทธิ์ก็ทราบดีเช่นกันว่าปลัดเจ้าชู้และซาดิสต์จึงเป็นห่วงลิลินอย่างมาก บอกให้ทิวัตถ์รู้แล้วหาทางช่วยเหลือ เธอ หลังทราบจากปกติว่าปลัดขอเปิดห้องในโรงแรม
ลิลินพยายามหาทางรอดด้วยการขอร้องปลัดให้ไปนอกโรงแรม อ้างกลัวคนอื่นเห็นเดี๋ยวเขาจะเสียหายเพราะเป็นคนใหญ่คนโตในจังหวัด แต่ปลัดก็ไม่ยอมอ่อนให้ พาเธอขึ้นห้องแล้วจะปลุกปล้ำ แต่ลิลินก็หาข้ออ้างถ่วงเวลาอยู่เรื่อย จนกระทั่งศักดิ์สิทธิ์กับทิวัตถ์มาเคาะเรียกบอกว่าตนอยากคุยเรื่องงานต่อ ปลัดไม่สนและไม่เปิดประตูรับแถมไล่เขาไปอย่างหัวเสีย
กลายเป็นเรื่องขึ้นมาทันที! ทิวัตถ์โกรธมากจะตะบันหน้ากฤษดาแต่ศักดิ์สิทธิ์ห้ามไว้ อยากให้เขาไปช่วยลิลินก่อน ทางนี้เดี๋ยวตนจัดการเอง แต่พอทิวัตถ์เดินจากไปกฤษดากลับไล่กวดมาอย่างอันธพาล
ทิวัตถ์ตัดสินใจวิ่งหนีไปทางบันไดหนีไฟจนถึงห้องปลัดจะเอากุญแจไข ปรากฏว่ากุญแจหล่นตอนไหนไม่รู้ ก็เลยเปลี่ยนไปกดสัญญาณเตือนไฟไหม้เพื่อช่วยเหลือลิลินให้พ้นเงื้อมมือปลัด
เสียงสัญญาณไฟไหม้ดังลั่น ผู้คนตามห้องพักวิ่งหนีตายกันวุ่นวายแต่ไม่มีปลัดจอมหื่นที่กำลังจะปล้ำลิลิน จนเมื่อกฤษดาที่วิ่งตามทิวัตถ์มาแน่ใจว่าเขาอยู่ในห้องที่ปิดสนิทจึงโดดถีบประตูเต็มแรง เป็นจังหวะที่ปลัดเปิดประตูออกมาพอดี เลยโดนบาทาของกฤษดาเข้าไปเต็มๆ ถึงกับมึนตึ้บสลบเหมือดไปทันที
กฤษดาจำปลัดได้รีบพาพรรคพวกวิ่งหนี ทิวัตถ์ที่ซ่อนตัวอยู่มุมหนึ่งรีบเข้ามาฉุดแขนลิลินพาหนีพ้นไปแต่ยังต้องซ่อนตัวรอจนกว่าพวกกฤษดาจะกลับไป
ลิลินสงสัยทำไมทิวัตถ์ถึงช่วยตน พอเธอเอ่ยปากถามเขากลับบอกว่าคำแรกที่เธอควรพูดก็คือขอบคุณที่มาช่วย ไม่ใช่ถามว่าช่วยทำไม
“นั่นเป็นคำสุดท้ายที่คุณจะได้ยินจากฉัน” เธอตอบอย่างไม่แคร์ เขาหน้าตึงสวนกลับทันใดว่า
“ชักจะไม่แน่ใจแล้วสิว่าผมเข้าไปช่วยหรือเข้าไปขัดจังหวะการทำมาหากินของคุณ ดูคุณถึงได้โกรธขนาดนี้”
“อย่าลืมสิว่าที่ฉันยอมไปกับปลัดเพราะอะไร เพราะฉันไม่อยากเจอคนที่ทุเรศอย่างคุณอีก”
ลิลินพูดจบก็จะเดินไป ทิวัตถ์ดึงเธอไว้เพราะเหลือบเห็นลูกน้องปลัดวิ่งผ่านมา...รอจนแน่ใจว่าพวกเขาไปแล้ว ทั้งคู่ก็ออกจากที่ซ่อน ศักดิ์สิทธิ์เดินมาเห็นพอดีถามว่าเข้าไปทำอะไรกันตรงนั้น
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ยังไงฝากคุณศักดิ์สิทธิ์ดูแลท่านปลัดต่อด้วยนะคะ” ลิลินรวบรัดตัดความแล้วผละไปทันที ศักดิ์สิทธิ์มองตามงงๆ ก่อนจะหันมองหน้าเพื่อนรักเหมือนอยากได้คำตอบ ทิวัตถ์บอกว่าเราหลบคนของปลัด แล้วเปลี่ยนเรื่องถามศักดิ์สิทธิ์ว่าจะไปไหน
“หูแกตึงหรือไงไอ้วิน...สัญญาณเตือนไฟไหม้ดังขนาดนี้”
ทิวัตถ์หน้าเจื่อนเล็กน้อย ตบไหล่เพื่อนและบอกว่า “ไม่มีไฟไหม้ที่ไหนหรอก พอดีฉันคิดอะไรไม่ออก...โทษทีว่ะ”
“หา! ไอ้วิน! แกรู้มั้ยว่าแกทำอะไรลงไป...ตายๆๆ แขกย้ายหนีหมดแน่” ศักดิ์สิทธิ์อยากจะร้องไห้ ทิวัตถ์ไม่ได้สนใจ มองตามลิลินที่เดินลิ่วไปอย่างหมั่นไส้
ooooooo
เช้าวันถัดมา ปกติรายงานศักดิ์สิทธิ์ว่าแขกส่วนใหญ่ไม่ติดใจอะไรเพราะตนอธิบายว่าเป็นความผิดพลาดของระบบ และทางโรงแรมยินดีลดค่าห้องให้ห้าสิบเปอร์เซ็นต์
ศักดิ์สิทธิ์เบาใจ แล้วถามถึงปลัด...ปกติบอกว่า ถ้า เรื่องที่ให้จัดหาที่นอนหมอนมุ้งเรียบร้อยดี แต่เรื่องอื่นคงจะยุ่ง
“เรื่องอื่น...เรื่องอะไร” ขาดคำของศักดิ์สิทธิ์ เสียงปลัดดังขึ้นด้านหลังทันที
“เมียน่งเมียน้อยอะไร...ไม่มี...เมื่อคืนผมดื่มหนักไปหน่อยจริงจริ๊ง เอ้า ถ้าคุณไม่เชื่อถามคุณศักดิ์สิทธิ์เจ้าของโรงแรมที่นี่เลยก็ได้”
ศักดิ์สิทธิ์สะดุ้ง หันมองปลัดกับเมียที่มีปากเสียงด้วยเรื่องหึงหวง ปลัดพยายามหาตัวช่วยบอกให้ศักดิ์สิทธิ์ช่วยพูดกับเมียสุดที่รักของตนทีว่าเมื่อคืนตนอยู่คุยงานกับทิวัตถ์ ศักดิ์สิทธิ์จำต้องไหลตามน้ำ แต่เมียปลัดยังซักว่าคุยกันทั้งคืนเลยเหรอ
“นั่นสิครับ...เห็นเที่ยงคืนท่านปลัดก็เปิดห้องแล้วนี่ครับ” ปกติพาซื่อเลยโดนศักดิ์สิทธิ์ตวาดปรามแล้วอธิบายด้วยตัวเองว่า “พอดีท่านรู้สึกง่วง ผมก็เลยเปิดห้องให้ท่านพักผ่อนน่ะครับ”
“อย่าให้จับได้ก็แล้วกัน” เมียปลัดเข่นเขี้ยว
“จับได้อะไรคุณ...ผมน่ะรักเดียวใจเดียว”
ศักดิ์สิทธิ์ได้ยินปลัดเอ่ยอย่างนั้นก็แอบทำหน้าเบ้ ...พอผัวเมียละเหี่ยใจเดินจากไป ศักดิ์สิทธิ์ถึงกับผ่อนลมหายใจโล่งอก จังหวะนั้นเห็นลิลินเดินอยู่ไม่ไกล เขารีบเดินไปทักด้วยความเกรงใจ
“ยังดีนะครับที่คุณลินไม่เป็นไร ไม่งั้นผมคงรู้สึกผิดไปอีกนานเลยครับ”
“ไม่ใช่ความผิดของคุณศักดิ์สิทธิ์หรอกค่ะ”
“โชคดีนะครับที่คุณปลัดจำเหตุการณ์เมื่อคืนไม่ได้ ไม่อย่างนั้นผมซวยแน่ๆ ว่าแต่เรื่องทั้งหมดนี่ต้องยกความดีความชอบให้กับเจ้าวินที่ไปช่วยคุณลินไว้ได้ทัน”
“เหรอคะ”
“เอ้า...จริงๆนะครับ ดูท่าทางเจ้าวินมันห่วงคุณลินมากจนไม่คิดหน้าคิดหลัง เล่นกดสัญญาณไฟไหม้จนแขกตกใจอย่างนี้ นี่เห็นว่าเจ้าวินมันคิดจะช่วยคุณนะครับ ไม่อย่างนั้นได้มีตัดเพื่อนกันแน่”
ลิลินไม่อยากจะเชื่อ แต่ไม่ทันพูดอะไรอีกก็ต้องขอตัวเพราะวิทยาโทร.มา...วิทยาชวนลิลินไปลอยอังคารกระดูกบุญช่วย เธอว่างจึงตกลงและรอเขามารับที่โรงแรม
ooooooo
วิทยามาถึงก่อนเวลานัดเพราะรู้เส้นทางมาโรงแรมรอยัลเพิร์ลเป็นอย่างดี และรู้ด้วยว่าค่าห้องที่นี่แพงจึงแนะนำให้เธอหาที่อื่นที่ราคาถูกกว่า ลิลินกำลังจะบอกว่าตนเป็นนักร้องไม่ใช่แขก แต่ไม่ทันได้พูดก็ชะงักเพราะเห็นทิวัตถ์เดินตรงมา
ทิวัตถ์อยากรู้ว่าทั้งคู่จะไปไหนกัน แต่ลิลินไม่อยากคุยด้วย ตอบสั้นๆว่าธุระส่วนตัวแล้วทำท่าจะผละไป
“ไม่ยักจะรู้ว่าผู้หญิงส่วนรวมอย่างคุณมีธุระส่วนตัวกับเขาด้วย”
คำพูดของทิวัตถ์ทำให้วิทยาไม่ค่อยพอใจสวนกลับไปว่า “ผมไม่รู้หรอกนะที่คุณพูดหมายถึงอะไร แต่คุณก็ควรจะพูดจาให้เกียรติผู้หญิงมากกว่านี้”
“บางที...สิ่งดีๆคนเราก็ฉาบไว้ข้างหน้าเพื่อให้คนอื่นมอง โดยที่ไม่รู้ว่าเนื้อแท้ภายในเป็นยังไง”
“แต่ผมว่าคำพูดที่พูดออกมามันก็สะท้อนความคิดที่อยู่ภายใน”
“คุณอาจจะคิดว่าผมพูดจาไม่ดี แต่ที่จริงคุณควรขอบคุณผมมากกว่า”
“เรื่องอะไรที่ผมต้องขอบคุณคุณด้วย”
“ที่พยายามจะช่วยลูกแกะอย่างคุณให้รอดพ้นจากปากนางสิงห์ไง”
“ผมไม่เข้าใจที่คุณพูด มีอะไรคุณพูดมาตรงๆ
ดีกว่า” วิทยาประจันหน้าทิวัตถ์ ลิลินเห็นว่าเรื่องชักจะบานปลายก็เข้ามาขัด
“ไปกันเถอะค่ะ”
วิทยานึกได้เรื่องลอยอังคารกระดูกลุงบุญช่วยจึงพยายามสงบสติอารมณ์เดินออกไปพร้อมลิลิน ทิวัตถ์มองตามด้วยสายตาหมั่นไส้ เดินหงุดหงิดเข้ามาในโรงแรม ศักดิ์สิทธิ์เห็นสีหน้าท่าทีเพื่อนรักก็ทักขึ้น
อ่านละคร ลีลาวดีเพลิง ตอนทีี่ 4 วันที่ 6 ม.ค. 58
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง บทประพันธ์ : กิ่งฉัตรละครเรื่องลีลาวดีเพลิง บทโทรทัศน์ : อภิวัฒน์ เล่าสกุล
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง กำกับการแสดง : ตรัยยุทธ กิ่งภากรณ์
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง ผลิต : บริษัท ปรากฏการณ์ดี จำกัด
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง ควบคุมการผลิต : ชวลิต พงศ์ไชยยง
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง ออกอากาศ ทุกวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.30 น. ทาง ช่อง7 และ 7HD
ละครเรื่องลีลาวดีเพลิง เริ้มออกอากาศตอนแรกในวันเสาร์ที่ 3 มกราคม 2558
ที่มา ไทยรัฐ
